Marie-Claire Claes woonde en groeide op in Boekt. Ze ging er naar school, naar de chiro, naar de tekenacademie en naar de muziekles.
"Ik ben Marie-Claire, van Jef Claes en Liza van Sooi. Mijn ouders wonen nog altijd tegenover bakker Swinnen. Van in de lagere school al wilde ik ‘ontwikkelingshelpster’ worden. Waarschijnlijk door mijn tante Roza, ze werkte jaren in Pakistan (en in Boekt werd ze dan ook Roza Pakistan genoemd). Tot in het zesde middelbaar dacht ik dat ik dat zou gaan doen als ‘verpleegster of dokter’. Maar toen besliste ik opeens om ‘tropische landbouw’ te gaan doen.
Na drie jaar les geven in de landbouwschool van Geel, en daar vooral van de studenten boerenzonen en -dochters, veel bij te leren over landbouw, ben ik voor de NGO Act, nu Trias, in Tanzania gaan werken. Eerst 4 jaar in Mafinga, waar we een boerderij met melkkoeien begonnen om de middelbare school van Mafinga inkomsten te bezorgen .
Na een tussenperiode van 2 jaar in Belgie, en een studie van milieuwetenschappen, zijn we (Lydia en ik), opnieuw voor dezelfde NGO in Tanzania gaan werken, maar dan nu in het Noord-Westen, in Muleba, meer dan 1000 km van Mafinga af."
Het project
In Muleba hebben we vijf jaar gewoond en gewerkt. Er werd landbouwvoorlichting gegeven en gestart met een fruitsapproject en een boerenorganisatie. De hoofdbedoeling was om extra inkomsten te geven aan de boeren die hun fruit verkopen en voor de mensen die werken in het fruitsapproject. Zo kunnen zij het schoolgeld betalen om hun kinderen verder te laten studeren.
Er wordt nog altijd een (h)eerlijke en gezonde fruitsap, zonder kleurstoffen of bewaarmiddelen gemaakt. Een ‘lokaal’ product, dat ‘lokaal’ gemaakt wordt, met een kleine voetafdruk. Want om ‘lokale’ ontwikkeling te krijgen is er een ‘lokale economie’ nodig, denken we.
Daarom hebben we 7 jaar geleden met vrienden een vzw opgericht, om het fruitsapproject in Tanzania te blijven ondersteunen.
